dRs'nin göz bebeği, ilk yazısı; eğlenceli hikayesi Ofis Aşkı'ndan alıntı;
<< “Bu da Aslı…” diyerek müdürün başladığı cümlenin gerisini duymuyorum bile.
O sırada gözlerimiz karşılaşmış ve ben o bakışlarla eriyebilirim.
‘Evet! Evet, seninle evlenirim.’ ile dile gelen iç sesime rağmen onun ne düşündüğünü tahmin edebiliyorum, maalesef.
‘Dün hatırı sayılır yırtmacıyla yeşil elbisemi giymişken nerdeydin ha, nerdeydin?!’ söyleniyorum sessiz, yine içimden.
Samimi bir şekilde gülümsüyor, içimi sıcacık yaparak.
“Memnun oldum.”
‘Bir bilsen seni ne kadar memnun etmeyi planlıyorum!’ gibi düşüncelerle doluyken sadece başımı sallayabiliyorum. >>
Bir okusanız elinizden bırakamayacağınız, çok seveceğiniz Aslı'nın hikayesinden bir alıntı daha;
<< Ellerimi kaldırıp indiriyorum. Çekingen olma Aslı, hadi Aslı. Sonra tekrar kaldırıp sorarcasına bakıyorum.
“Lütfen.” Ah, bu sesi bu kadar yakından duymak!
Ellerim teninin sıcaklığını kumaşın üstünden bile hissedebiliyor. Tamamen bozup tekrar yapmaya girişiyorum. Ağırdan almaya çalışıyorum. Katları birbirinin üzerinden atarken gözlerine bakamıyorum. Sadece yakınlığının ve kokusunun tadını çıkarabiliyorum.
“Şunu da attık mı… Veee bitti işte.”
“Harika.”
Sesi çok kısık. Gözlerim tekrar onunkileri bulduğunda beni izlediğini fark ediyorum. Bakışlarımız birbirine değdiğinde ise elektrik çarpmıştan farksız halim; saçlarım tepemde toplansa şaşırmam.
Kravatı bir türlü elimden bırakamıyorum; ona bakmayı da bırakamıyorum. Böyle ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Belki beş saniye, belki de beş dakika. Ayırt edemiyorum. >>
Takipte kalın okuyucu!
Çok yakında sizlerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder